AUKERA ONENA

Berrogei urteko berezko hezkuntza sistematik atera ondoren protagonista euskaldunok erdarara zein nolako erraztasunarekin jotzen dugun kezkatuta idazten zuen lehengoan kazetari gazte batek.  Errealitate gupidagabeak ipini du kazetaria egiaren ildoan: aukera onena ez denean, zertarako erabili hizkuntza barbaroa? 

Aukera onena zelako hautatu zuten erdaldun bat Donostia 2016rako. Eta lasai geratu ziren hori adierazi zutenak, euren hitzen karga ezkorrari bat ere erreparatu gabe. Baina gauza da, lasai egon zitezkeela euren adierazpenetan arrazoi osoa zutelako, japoniera edo swahili bakarrik lekikeen beste edozeinek ere egundoko arrakasta lor bailezake bi urte barruko esperimentu donostiarra burutzean. Azken finean, kudeaketa profesionalak hizkuntzan ez baizik emaitzetan neurtzen du bere helburua. 

Donostia 2016ko zuzendaria bezala, ni ere askoz hobeto moldatzen naiz gazteleraz euskaraz baino. Eta ziur asko, baita gure udal, diputazio eta jaurlaritzetan "elebitasunaren legea" betearazten diguten politiko eta funtzionarioak, erosoago sentitzen baitira espainieraz solasaldirik apaltxoenarekin ere. Eta ez esan ezetz,  hamaika froga jar bainitzake horretaz.   

 

Orduan, zertarako denbora alperrik galdu antzezpen antzuetan? Jo dezagun  inperioko mintzairara eta kito! Ez al litzateke aukera onena izango, batez ere murrizketa ekonomikoek gizarte baliabide minimoak arriskutan jartzen dituzten une hauetan?  

Zerbaitek esaten dit herri honek bere iparra galdu duela. Ala nik okertu nuen norabidea duela berrogeita piko urte, aukera onena galduz?

Argazkiak: Tere Anda