Felix
de Azua irakaslearen idazkia irakurri nuen pasa den larunbateko El Paisen eta hotz geratu
nintzen. Azuakeria irentsi ondoren sutan jarriko nintzen, aspaldiotan nire
baitan nagusitu den deiadar antzeko batengatik izan ez balitz: eten gabe, erlatibizatzeko
erregu boteretsua egiten dit. Horri esker, nire bihotz taupadak
neurriko abiaduran doaz azken hilabeteotan.
Goiko behe hondoei buruzko ikasgai magistrala eskaini zigun katalanak Madrileko egunkarian, bere ekarpenak bilbatzeko hain maisuki darabilen estilo jauzilari eta ertzez beteak lagunduta. Eta bere teoriaren euskarriari nondik lagun ziezaiokeen oraindik asmatu ezinik nabilelarik, honako adierazpen borobila zegien Azuak, lasai asko: “La tradición que venera a los asesinos como héroes “antisistema” arranca por lo menos de Rousseau y en algunos lugares, como las provincias vascongadas, parece ser endémica, pero siempre hay un posible relato verosímil”
Goiko behe hondoei buruzko ikasgai magistrala eskaini zigun katalanak Madrileko egunkarian, bere ekarpenak bilbatzeko hain maisuki darabilen estilo jauzilari eta ertzez beteak lagunduta. Eta bere teoriaren euskarriari nondik lagun ziezaiokeen oraindik asmatu ezinik nabilelarik, honako adierazpen borobila zegien Azuak, lasai asko: “La tradición que venera a los asesinos como héroes “antisistema” arranca por lo menos de Rousseau y en algunos lugares, como las provincias vascongadas, parece ser endémica, pero siempre hay un posible relato verosímil”
Delinkuentzia masiboaren kritika egiteko euskaldunok sartu gintuen analisian, berriz diot, nire meningeek oraindik dezifratu ez duten ezkutuko arrazoiren batengatik. Baina intelektualak horrela egin zuen eta milaka irakurlek irentsiko zuten harrikada, agian bat ere ohartu gabe. Endemikoa, nik dakidanez, lurralderen baten berezko kualitate (normalean, negatiboari) aplikatzen zaio. Eta badirudi Azuak horrelako iritzia duela gurekiko, izan ere kualitatea ez du lurraldeak berak ematen –zentzu geografikoan- baizik eta horren biztanleek, eta horien artean ni neu eta nire lagun asko ere sartzen ditu Bartzelonan jaiotako espainolak.
Esan dut beste garai batean ziztu bizian
kristorenak esango nizkiola Azuari, baina urteen poderioz nire izpiritua
sosegatzen joan bide da, eta erantzun gisa esango diot, soilik, ez nauela
konbentzitu bere azalpenean, nik ez baititut sekula hiltzaileak gurtu. Baina
gehituko nioke herrena iruditu zaidala bere argumentazioa, izan ere “parece” horrekin ez du
arriskatzen. Zer irudituko litzaioke berari, prostituzioari buruzko balizko
nire ikerketa batean honako hau idatziko banu: “Esan didatenez, Madrileko
Azuaren etxeko guztien amak putak ziren” Balio al du horrek ezelako teoria
eraikitzeko? Behintzat, gaiaren gaineko tesia gauzatu nahi banu, Azuari buruzko
aipamen hori testuan soberan egongo litzatekeelakoan nago, eta nik ez nuke
erabiliko. Ez balitz, jakina, Azuaren moduko pertsonaren bat –zuzen zuzenean-
mintzeko. Baina zientifikoki ez lioke pisurik emango, inondik ere. Gehiago
esango nuke, ziur nago tesiko zuzendariak ez lidakeela baimenduko halako
errazkeria merke eta oinarririk gabea jartzea.
Izan zaitez osasuntsu, Azua jauna, eta ahaztu ezazu ni bezala
hiltzailerik maitatzen ez dugun euskaldunon tropel handia!
Argazkia: alfaguara.com
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina