Termino gutxi izango dira, euren esanahiari buruzko ezagutza faltagatik, haien benetako irismenaz kezka handiagoa eragiten digutenak. Adimen Artifizialaz ari naiz, harrapatu gaituen benetako zulo beltz bat, giza portaeraren infinituan desagertu arte xurgatzeko arriskua duena.
AAren errealitatea den labirintoan murgildu nauen liburu bat irakurtzeko aukera
izan berri dut. Adiskidantza luzeak lotzen gaituen bi zientzialarik idatzi dute.
Felipe Gomez-Pallete eta Paz de Torres dira, eta adimen artifizialaren bideen analisi
zehatza aurkezten dute "Ez utzi zuhaitzek basoa ikustea eragozten"
liburuan.
Antonio Garrigues Walkerrek hitzaurrean dioen bezala, egileak ahalegindu dira,
beren ezagutza guztiarekin —gutxi ez dena—, jokoan dauden interes izugarrien
eta borrokatzeko prest dauden pertsona eta erakundeen faltaren aurkako antidoto
gisa iraultza kultural eta etiko baten beharraz ohartarazten. Felipek eta Pazek
AAren mugak ulertzeko bideko korapiloen inguruan ohartarazten gaituzte,
gogoraraziz grabitatearen efektuak ezagutzen ditugula —sagar erortzailearen
kasua—, baina oraindik ez dakigula zer den grabitatea.
Beraz, liburua dei bat da ingeniarien, filosofoen, abokatuen,
hizkuntzalarien eta abarren esku esklusiboetan ez uzteko AA, baizik eta
gizartearen parte-hartze aktiboa eskatzeko, herritarren partaidetzarik gabe
apustua.. eta etorkizuna galtzeko arriskua dugula jakitun garenon guztiok
inplikatuta. Gizarteak erabaki ausartak hartuz bakarrik begira diezaiokegu
itxaropenez adimen artifizial deiturikoaren garapenari, bigarren mailan inoiz
baztertu behar ez den adimen naturalaz jantzita dauden pertsonek diseinatu eta
praktikan jarri beharko baitute, munduak mundu izaten segituko badu.
