Lerro hauek idazten ari naizenean -larunbat
goizean- ez dakigu nork irabazi duen Espainiako futbol txapelketa.
Gerta daiteke idazki hau astelehenean argitaratzean oraindik ere nik ez
ezagutzea irabazlearen izena, bost axola baitit datu horrek.
Futbolaz idazten jarri banaiz, ligako amaiera
- urtero ohi bezala- ustelkeriaz kutsatuta egotea salatu dutelako da. Ohiko
maletatxoak bide ditugu ostera futbol zelaira atera direnak eta mirariak egin
ei dituzte, talderen batek joko arruntarekin lortu ez duena borondate eta
jarrerak erosteko lanabesarekin erdietsi baitute.
Ustelkeria ez da gaur eguneko gizartearen esklusibotasuna.
Gizakiak denboretako gau beltzean gauzen balioa asmatu zuenetik ustel
izatezko "grazia" itsatsita dago pertsonaren larruan. Beharbada, hori
bai, gizarte demokratikoetan ustelkeriako kasuak gehiago ezagutzen dira.
Ustelkeria ez da mendebal, ekialde, hego edo ipar aldeko lurraldeetako
fenomenoa. Ez dauka zerikusirik bazter eguzkitsu edo elurrez betetakoekin; ezta
menditsu edo lautuak izatearekin. Ustel izatea pertsonari bakarrik egotz
dakioke, bere esku baitago erosita izaterako zubia ahalbidetzea.
Baliteke gizarte demokratikoetan jasangaitzago egitea, ustelkeria salatu arren
ustelek libre segitzen dutela ikustea, justiziaren makineria bera ere
ustelkeriak jota balego bezala. Dena den, etsigarriena da, ustelkeriaz
akusatutako hainbat politiko berriz ere hauteskundeetara aurkeztu ez ezik ...
hautatuak gertatzen direla ikustea. Hori ematen den gizartean ez dago zer
eginik eta maletatxoak errealitatea
izango dira futbolean... eta arlo guztietan.
Argazkiak: El confidencial
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina