GAUR 70 BETETZEN DITUT

Halaxe da, bai, gaurkoaren moduko egun batean duela hirurogeita hamar urte ekarri baininduen nire amak mundura, non eta Aramaion. Eta aitortu behar dut zazpi hamarkadatako jauzia bat ere esfortzurik gabe lortu dudala, egutegiari begirako egote soilak ahalbidetu baitit marka. Meritu handi barik, beraz, nire adinera heldu diren guztion antzera.

Efemeridea dela eta, liburuxka xume bat oparitu diot neure buruari, ditudan hiru bilobei zuzendutako eskutitz ireki gisa idatzia. Hirurogeita hamar urtez eraikitzen joan naizen zubiaren nolakotasun eta zenbait xehetasun deskribatzen dizkiet azalkiro liburuaren orrialdeetan txikitxoei, egun ez dutela irakurriko badakidan arren. Bilobek eurek lagundu didate idazkiari pasa diren bost urteotako itxura ematen baina oraindik beste zenbait egutegi oso beharko dituzte aitonaren zubiaz behar bezala jabetzeko. Erdiestekotan, horixe litzateke niretzako saririk hoberena.

Lehen hirurogeita hamarrak joan dira, iraganeko arasetan kokatuz, eta bizi izandakoak oroitzapen hutsa bihurtu zaizkit, batzuk eskuragarri gehienak hautsak zeharo estalita. Almazena gero eta beteagoa daukadan arren, murritzagoa gertatzen zait apaletako oroipenen erabilpenerako ahalmena. Zubiari, ordea, luzapena automatikoki datorkio, eta ahaleginean jarraitzea besterik ez dago. Eta datorrenerako gertu.