PROMESARIK GABE

Behar dugu elkarrekiko begirunea, baina ez dakit non saltzen duten hori; behar dugu lasaitasuna, baina ez dut ikusten inon erakusten denik bide horren ontasuna. Behar dugu gutxieneko gizarte kohesioa... eta horren oinarria zeharo hautsita dago. Daukagun kaskarkeriaren ondorioz etorkizunerako begirada lausotu egin da, eta iragarpenek ez dute eszenategia antzematen...

Inork nire aurreko hitzetan izpiritu ilun bat ikusten badu, ez dabil zuzen. Gerta daiteke, eta gertatzen da, egunero kontenplatzen duguna bezalako hainbeste zentzugabekeriaren aurrean, itxaropen alaiak islatzen lezakeen argazkirik egin ahal ez izatea. Hain da zaila! Baina sakonean berdin zait. Nire mundua bizitzen saiatzen naiz, neure pozekin eta etsipenekin, izan ere horietatik ekin diezaioket nire inguruari. Eta saiatzen naiz haiek gainezka egin ez nazaten, itsu ez nazaten. Nire esperientzia-mugetan sartzen dira eta horregatik normal jokatzen dut, ezagutzen dudanaren arabera eta eskura dezakedanaren arabera.

Bihoaz pikutara inoren promesak eta gomendioak. Nik ere ez ditut egiten.

Argazkia: Tere Anda

EZ FUTBOL EZTA TRUMP ERE

 Gaur futbolari buruz idatz nezakeen, gaztetan erakarri ninduen eta nire adinean arretarik eskaintzen ez diodan kirola. Badakit lerro hauek idazten ditudan uneetan bi talde daudela ustez euren ohorea eta, antza, sostengatzen dituztenen aberriena jokatzera prestatzen ari.... Horixe da, hain zuzen, futbolaren ikuskizun gero eta erradikalago eta erraialdekoagotik atzera egiten nauen arrazoia.

Trumpen inguruko erasoari - autoerasoa?- buruzko iruzkin batekin ere bete nezakeen txokotxo hau, baina, egia esan, AEBen bezalako herrialde batean, hain bortizkeria, kriminalitate eta etsipen sozialaren tasa altuak dituenean, ez nau harritzen, herrialde horretako historia modernoan ezagutzen den agitatzaile politiko aurkeztezinaren inguruan ikuskizun hau antolatu izana , hautagai errepublikanoa subjektu pasibo gisa edo zuzeneko erantzule aktiboa izan bada ere

Baina gaurkoa ezin dut amaitu, oroitzapen txiki bat izan gabe munduan jarraitzen duten gerren gorrotoaren eta zentzugabekeriaren biktima errubako guztientzat, eta halaber nonahi zabaltzen ari den genero indarkeriako jasaleentzat ere.

Argazkia: europepress

AURKEZTU ZAITEZ

Bidenek dioenez, AEBen presidentetzarako lasterketa uzteko duen modu bakarra Ahalguztiduna jaistea eta hala agintzea da. Sasoian dagoela gaineratu du eta ez diela beldurrik Trumpen gezurrei, ezta bere aurka ile horiak egin ditzakeen joko zikinei ere, ziurrenik Putin ia ahalguztidunaren laguntzarekin.

Libreki aukeratzeko askatasuna erabiltzeko eskubidea pertsona orok dutela pentsatu dut beti. Gizaki bakoitza aske da eta, beraz, arduradun eta erantzule, bere bizitza gehien nahi duen tokira bideratzeaz, edozein garai eta ordutan. Baina besteen askatasuna pertsona baten menpe dagoenean, gogoratu behar da badirela erabakiak hartzea zailtzen duten eta nor kide den taldearen funtzionamendu ona arriskuan jartzen duten faktoreak. Eta elementu problematiko horietako bat adina da. Izan ere, konbentzimenduz diot, zenbat eta zentimetro gutxiago geratzen zaizkigun bizitzaren metrotik, orduan eta mingarriagoa baita eguneroko martxa, edozein dela ere gure gain hartu behar dugun ardura.

Ez dut ikusten Jainkoa lurrera jaisten Bideni agintzeko bere ahaleginetatik alde egitea. Eta bere jarrera higiezinari erreparatuz, iruditzen zait aingeru eroriren bat izan dela, infernutik etorrita, hautagai demokratari belarrira xuxurlatu ziona: "Aurkeztu zaitez! Denetarik duzu irabazteko"

Argazkia: RNZ News

EUROPA, ARAZO BAT DUGU

 

Ez dago oso argi Jack Swigert astronautak "Houston, arazo bat dugu" esan zuen edo iragan hurbilaz ari eta estualdiaren berri ematean, "Houston, arazo bat izan dugu" erabili zuen. Teoria guztiek apuntatzen dute pentsatzera azkena izan zela Swigerten esaldia, baina historiarako jaso denak tentsio handiagoa ematen zion gaiari eta hura egonkortu da.

Gauza da, gaur egun, okertzeko egiteko beldurrik gabe, orainaldi trinkoa erabil dezakegula gure kontinentean gertatzen ari dena azaltzeko: “Europa, arazo bat dugu” Mundu mailan gaizkiaren benetako islapena da Europan barreiatzen ari dena. Frantzian gertatutakoari erreparatuz, soilik, sistema demokratikoa bera zalantzan jartzeko gai den eskuin faxistoidea nagusi dela, dardara sorrarazten da. Nora joan dira iraultzaren balioak? Zer demontre bihurtu da Europa progresista eta sozialki konprometitua? Ez naiz inozoa, baina zer esango lukete Monnet, Spaak, Schumann eta abarrek burua altxatuko balute? Nora goaz?

Europa, arazo (handi) bat dugu”. Jack Swigertek konpondu ahal izan zuen. Gureak ba al du irteerarik?

Argazkia: espacioconvexo

NIRE EZINTASUNA AITORTZEN DUT

Ezin dut gehiago nire barruan gorde. Seguruenik, Txema tokaioak, gaiaz duen maisutasunetik esango dit orain ezin dudala amore eman, pixka bat gehiago saiatu behar dudala amaierara iristeko. Baina ezinezkoa da niretzat... Ez dut ikusten nola ailega nintekeen helburura. Urteak daramatzat, hamarkadak, saiatzen, eta errealitatearekin izan ohi dudan topaketa etsigarria izan da beti: ezin naiz heldu, bere sostenguaz gain, liburuaren edukiaren gainetik salto egiteko aukera emango lidakeen puntura.

Beraz, behin betiko uzten dut Joyceren Ulises bukatzeko erronka. Idazlea beste irakurle mota baten bila zebilela diote, literatura irakurri ohi duen pertsona arrunta baino egokiagoa, prestuagoa, agian jantziagoa. Porrot egindako saiakerekin egiaztatu dudanaren arabera -Xabier Olarraren euskarazko bertsioarekin ere ahalegindu nintzen... - Joycek ez zuen nirekin kontatzen bere liburu unibertsal honetarako. Eta damu naiz, gustatuko baitzitzaidan Poldy Bloom sakonki ezagutu izanaz harrotu ahal izatea. Eta porrotaren mikaztasuna dastatzeaz bat, apika beste bizitza batean - denbora osoa edukiko dudanez-  hobeto joango zaidala pentsatu nahi dut, han liburuak baldin badaude behintzat.

Nire ezgaitasunaren gaineko aitorpena eginda, badirudi lasaixeago nagoela orain.

Argazkia: JMVM

400.000 BAKARRIK?

Confebaskek dio 400.000 behargin baino gehiago beharko dituela lanean datozen hiru hamarkadetan, eta albisteak zuzenean eragiten ez nauen arren eta hala izango den egiaztatzerik edukiko ez badut ere, arreta irabazi dit. Gehien bat, atzera begira jarrita, pentsatzen dudalako duela mende laurdentxoren bat ikerketa hori burutu izan balitz orain beste kuku batek kantatuko zigula, gure artean hainbat sektoretan den esku espezialduaren gabezia ikaragarria ikusita.

Confebaskek dio, gainera, Eusko Jaurlaritzarekin ari dela prospekzioko osagaiak aztertzen eta, zalantzarik gabe, interesgarria da detailetxo hori, sarritan galdetu baitiot nire buruari non eta zertan arraio egon diren EAEko agintariak euren kabinete soziologiko-ekonomiko ponpoxoekin, dugun esku kualifikatuaren eskasiako egoerara heltzeko.

Duela mende erditik honako euskal gizartearen norabideaz jabetuta, ez al zegoen hobeto planifikatzerik, adibidez, egungo Osakidetzaren itxura iluna saihesteko? Medikurik ez dagoela? Zeinen errua da? Zergak zintzoki ordaintzen ditugunona, agian? Itsu batek ikusten zuen, genuen eta dugun jaiotza-tasarekin eta biztanlegoaren zahartze progresiboarekin kolapsoa iritsiko zela. Baina epe laburreko politikak pikutara bota du eduki genuen osasun zerbitzu eredugarria. Lehen arretako medikuak profesionalen zerrendetatik desagertzen ari direla, beharrezkoak diren zerbitzuak bete gabe geratuz? Zertarako daude, gure diruarekin patxadatsu bizi diren hezkuntza/enplegu plangintzetako guruak?

Beldur nago, Confebaskek emandako zifra txiki geratu den etorkizunari begira. Klase pasiboetara igarotzen ari den laneskuaren jarioak, bizi-adinaren luzapenari gehituta, uste baino zulo handiagoa utz dezake. Eta eskasiari aurre egiteko badakigu non dagoen irtenbidea. Horregatik diot ondorio horretarako ez genuela prospekzioko kabinete garesti antzurik behar.

Argazkia: JMVM

EUROPAN GALDUTA

Denboran ez hain urruti, Europa Hendaian hasten zen. Eta orduko testuinguruan Europako buruzagien izen-abizenak, nongoak ziren berdin zelarik, ezagutzen genituen – nik, behintzat, bai. Zuri-beltzeko TV hari begiratu edota Mugimenduko egunkarien nazioarteko orrialdeak irakurri eta - benetako informazioa ezkutatuta zegoen arren- han aurkeztu zitzaizkigun herrialde ezberdinetako buruzagiak, komunistak, demokratak edo, besterik gabe, eskuinekoak. Ia-ia etxekoak zirela esango nuke.

Gaur egun badirudi gu ere Europa garela. Are gehiago, gainontzeko europarrek bezala bozkatu ere egiten dugu europar parlamentua hautatzeko, denon interesak zaintzen dituen Legebiltzarra, hain zuzen. Urrunago joan gabe, atzo Brusela eta Estrasburgora begira zeuden hautestontzietan eman genuen botoa - egin genuenok, noski. Badirudi Europako Parlamentua, bere ordezkaritzari dagokionez, Indiaren atzetik munduko bigarren parlamentu demokratikoa dela. Eta nik, europar on gisa, sinetsi egiten dut.

Ziurta dezakedana da, kolore guztietako TVrekin, ideologia oso zabala duten egunkari eta aldizkariekin, ohean ere sartzen zaizkigun sare sozialekin..., horrekin guztiarekin, oraindik ez dakit nortzuk diren  Europako Gobernuaren batzordekideak. Dagoeneko ez dut galdetzen, gobernu horrek milaka pertsonaia zalantzagarriren bizimodu ekonomikoa ziurtatzeaz gain beste ezertarako balio duen. 

Bitxia da: lehen Europatik kanpo geundela hobeto ezagutzen nuen Europa. Orain Europan galdu egiten naiz. Eta atzoko emaitzekin, are gehiago.

Argazkia: www.deutschland.de/