EZTABAIDAREN GARRANTZIA

 

Vene Herrero adiskideak sarkasmo puntu batekin idatzi zuen lehengoan pentsatzen zuela azken hilabeteotan mundua arrotz samarra gertatzen ari zaiola, oro har. Hori nire lagunaren ikuspuntua da eta, nork bere talaia partikularretik bere egin dezake ala ez haren susmoa. Izan ere, Monty Pythonen umorearekin neurtuta, eztabaidarako grina gu gizakiongan gauza naturala da eta prest gaude uneoro edozeini kontrakoa egiteko. Areago, ordaindu behar badugu eztabaida modu artifizialean pizteko, ordaindu egiten da eta kito.

Eztabaida, berez, ona da, eta ariketa osasuntsutzat har genezake arazorik gabe, azkenean esgrimako norgehiagoketaren bezalakoa baita. Beste gauza bat da, eztabaidaren ardatza leku aproposean jartzen den ala alde bateko edo besteko ikararekin abiatzen den. Esgriman ere “ukitua” samurragoa egiten zaio sablea puska bat luzeagoa daukanari. Eta kasu horretan, garbi dago, abantailarekin ari denak ez du egiarengatik borrokatzen, bere tesiaren alde baizik. Lanabesaren araberako emaitzak ez du, inondik ere, arrazoiaren indarra adierazten.

Eta arrazoia ahultzen bada, galzorian jartzen bada, ez al gara proiektatzen ari gure desagerpen kolektiborantz? Benetan, umorea berreskuratu nahi dut nire jardunerako, eta neurgailuen orekaren alde nago borrokaren abiapuntuan, lehian galtzaile ateratzen banaiz ere.

Argazkia: Ekain 

HASEL ETA FELIPE VI

 

Ez dut Pablo Hasel atsegin. Ez da nire musika, eta abestien edukia bera ere urruti samar geratzen zait. Beraz, ezerk ez nau animikoki Kataluniako artistarekin lotzen. Hala ere, bere abestien oihartzunak batzuengan min egin duelako espetxerako bezperan dagoen raperoaren “Ezta Felipe VI bera ere” entzun ondoren mezuarekin ados nagoela aitortzen dut.

Nola arraio izan daiteke hain narrusendo baieztatzeko, koroatuak baieztatu duen moduan, adierazpen askatasunik gabe ez dela demokraziarik izango? Nork eta berak? Erregeak sinbolizatzen duen estatu modu ulergaitza, eta, ondorioz, bere burua babesteko, lege seguritate-geruza ikaragarria eraiki duen pertsonaia anakronikoak? Horren gisako baieztapenak bakar-bakarrik uler daitezke, kanpetxanoaren semeak egin ditueneko foroan egin direlako: Madrileko Prentsa Elkartearen baitan; borbonen tropelien kontra ahotsa inoiz altxatu ez duen prentsa interesatuaren altzoan; pildora loerazleekin elikatzen gaituen prentsa irentsi ezinaren etxe erosoan.

Horregatik besterik ez bada ere, kartzelara sartzear dagoela publikatu duen Haselekin bat nator kantan dioenean:

Repudias, no controlar toda la masa
No son injurias, es contar lo que pasa

Argazkia: La Vanguardia

BANKAREN ZERBITZU ARBUIAGARRIA

 

Nire adineko guztiok ezagutu dugu gure aurrezkien banku-kudeatzailea. Noizean behin bisita egiten ziguna diruei, akzio hauek edo besteak erosiz gero errentagarritasun gehiago atera zeniezaiekeela abisatzeko. Urtean bizpahiru aldiz telefonoz deitzen gintuena, etxera posta bidez iritsitako banku-kontuen interesen emaitzarekin ados ote geunden galdetzeko. Edota, zorte (eta diru) apur bat gehiagorekin edozein elkarte gastronomikotan hamaiketako goxoa prestatzen ziguna, gure sosekin berak egindako kudeaketaz gustura ote geunden jakiteko. Eta, beti beti, berarengana jo behar genuenean irribarretsu eta abegitsu atenditzen gintuena. Duela ez hainbeste urteko gauza nahiko arrunta zen hori guztia, oraingo bankaren bezero gazteei zientzia fikzioko zerbait irudi dakiekeen arren.

Baina nire talaia zahar eta, agian, kamustutik epaituta, pelikula txar bateko irudiak begitantzen zaizkit gaur banku-establezimendu guztietakoak. Sukurtsalen itxiera sistematikoa, zerbitzu murrizketaren bezeroarekiko desabantaila denekin. Bulegoen aurreko kale ilara luzeak, barruan egongo den enplegatu bakar anonimoarengana heldu ahal izateko. Zeure dirua zer egunetan eta zer ordutan atera dezakezun markatzen duen kalendarioa derrigorrez jakin behar izatea (bestela jai duzu) Kontu korrontean dirua edukitzeagatik kobratzen dizuten interesa. Hamarkadatan kudeatzailearen makuluaz baliatu den pertsona adindu xumeei aurrerantzean Interneteko labirintoa erabili beharko dutenaren agindua. Den-dena hoztasun ikaragarri metaliko bezain mespretxuzkoarekin zuzenduta. Bankuek -banka, oro har- gutxietsi egiten gaituzte, olinpikoki.

Argazkia: wikipedia

BIZITZA BERRIRA EGOKITZEN

 

Zenbait lagunen galera mingarria izan dut azken hilabeteotan, heriotzak markatzen duen erritmo ilunaren guretzat martxa etsigarrian abiatu direlarik. Bizitzaren legea al da heriotza? Hori bai, hori, erantzunik gabeko galdera, bi kontzeptu kontrajarrietan lotune aurkitzerik ezina baita. Bataren logikak bestea ezereztatzen du eta alderantziz. Niri, behintzat, ulertezina egiten zait bizi-hil bikoteari amankomuneko ezer aurkitzea.

Bizitza bizidunok esperimentatzen dugu, eta esperientzia amaituta... zer? Heriotza nongo esparrua den adierazterik ez dagoenez jokoa hemengo aldeko zelaian atondu beharra daukagu, marretatik aldendu gabe. Heriotzaren itzala sentitu duenarentzat partidua nekezagoa gerta dakiokeen arren, jokoaren arauak ongi barneratuta praktikari eustea dagokio, jota ke. 

Horregatik biziki atsegin nuen lehengoan, berriki alargundutako adiskide batek, isilpean belarrira aitortu zidanean: bizitza berrira baikortasunez egokitu, beste erremediorik ez daukat. Hori eta heriotzak lapurtu zion maitatuarenganako oroitzapena bizirik iraunaraztea.

Argazkia: Zuriñe