KOINTZIDENTZIAK

Sufritzen ari garen egoera politikoak iraganeko oholtzara narama, erreferentziaz bakarrik ezagutzen dudana, baina modu batean eta bestean protagonistek testu berdina erabiltzen dutela egiazta daiteke, kreditu tituluetan antzezleen izen desberdinak ageri

zaizkigun arren.  1932-34 urteak ziren... Errepublika zaleak eta sozialistak elkar mokoka genituen, gobernua osatu ezinean, nahiz eta Gorteetan gehiengoa zuten. Ezkertiarren arteko desberdintasunek gobernu talde aurrerakoia osatzea eragozten zuten, eta bakoitzak besteari leporatzen zion hutsa.  Lerroux, Prieto, Azaña, Besteiro... ezinean zebiltzan, nork berea inposatu nahian. 

Gero istilu anarkosindikalistak ziren, kaleak poliziak hartuta eta, gutxi bailitzan, Kataluniako Macià presidentearen heriotzak eztabaida piztu zuen hainbat eta hainbat mediotan... Estatutu katalana deitoratuz. Compaynsek ordezkatu zuen Macià Generalitateko buruzagitzan... eta tiro dialektiko ikaragarriak entzun ziren Espainia osoan. A! Eta euskaldunok gure Estatutuarekin ari ginen, bueltaka, trenbideko errailetan noiz ezarriko zain.

Bien bitartean, benetako tiroak bota zituena Jose Antonio Primo de Rivera izan zen, Madrilgo Puerta del Sol, falangearen ekitaldi batean. Eta Gorteetan Calvo Sotelo ultraeskuindarrak bere tarjeta erakusten zuen, eskuinaren ilusio eta itxaropenak berpiztuz. Ezkerraren ezgaitasunaren aurrean March bankariak alde egin zuen Espainiatik, faxismo europarraren pareko mugimendua finantzatzeko asmoarekin. Eta gobernu ahalke batek kartzelaratutako Sanjurjo jeneralak iseka egiten zion estatu buruari, epe laburrerako mehatxua iragarriz. 

Antzezlanaren gidoia berdina dugu egun.