Pentsamenduak ez dira zuretzat edo niretzat, hau da pertsona
konkreturentzat, eginak: nor berarenak ditugu, sortzaileak berak maita edo
gorrotatzeko. Nork bakarrik daki zerk eragin duen hausnarketa eta horren
zergatikakoa. Horixe islatu zuen Guido Ceronetti idazle eta pentsalariak, «Tearen
pentsamenduak » bere liburuaren inguruan.
Nik kafea dut piztailea, irakurketaren meandro zalantzagarrietan edota
hizki bata bestearen ondoko misterio kilikagarrian barrena egitear nagoela.
Kafeak norabiderako arreta eskatzen dit, nahiz eta bidean behin eta berriz
galduko naizela badakidan. Aurrera eta atzera jarraikian datza ibiltzea, urrats
oker baten ondoren berriz ere aukerakoa- ez derrigorrez zuzena- ematera zure
burua behartzean.
Ezagutza arerioen elkarketa dela zioen Ceronettik eta bat nator berarekin.
Elkarketak ez du esan nahi, inondik ere, pentsamenduen batasun itxia. Areago,
bizidunen arteko bat egitea kaltegarria gerta daiteke, ez baitzaio
diskrepantziari zirrikiturik uzten. Arnas hartzea eragotzi egiten du
pentsamendu bateratuak. Pentsamenduek osatzen dute ezagutza. Pentsamendu
solteek, hain zuzen, horien derrigorrezko kateaketak hondamendira eraman baikaitzake.
Jakingo balute profetek zenbat kalte eragin duten gizaterian euren dotrinekin!
Pentsamenduak, berez, inokuoak dira, baina iratzargailuren antzera kontzientzia
izio dezakete, hausnartzailearena, jakina, eta agian baita beste norbaitena
ere. Heraklito klasikoarekin lerrotuta, idazle eta filosofo italiarrak zioen
iriztuaren antzerako efektua erion beharko lukeela pentsamenduak: teoria
monolitikoetan sutzarra piztea. Pentsamenduek elkartu egin gaitzakete;
dotrinek, aldiz, bloketan bereiztu.
Argazkia:depositphotos.com
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina