Urtarrilaren 18an lehen aldiz hitz egin da modu ofizialean euskaraz espainiar Senatuan. Gaur, biharamunean, bazterrak harrotu egin dira batzuen eta besteen deklarazioekin. Zenbaitzuek jantziak urratu dituzte. Adibide gisa:“Los debates con traducción en el Senado es la prueba de que el PSOE y los nacionalistas merecen un castigo en las urnas. Es una torre de Babel ficticia. Es una majadería" (P.J.Ramirez. El Mundo)
Beste batzuek modu positiboan hartu dute, hala nola: “Lo que jode no es el gasto en traductores, sino el hecho simbólico de que en el Senado quede claro que este país es plurinacional" (I. Escolar. Público)
PP-ko presidenteak, beste harri bitxi batzuen artean, esan du Senatuan dirua hobeto inberti litekeela, eta herri normal batean halako gastuak ez direla gertatzen.
Begira! Ni ez naiz sartuko P.J. Ramirez, Fernando Savater, Joseba Arregi eta enparauek “pentsa” dezaketena aztertzera. Ez noa denbora alperrik galtzera. Bai, ordea, esan behar dut, Rajoyrekin ados egon naitekeela, hobeto inberti daitekeela dirua. Baina baldintza hauek ipiniko dizkiot:
a) Baldin eta Euskal Herrian euskaldunoi ziurtatuko balitzaigu bizimodu arrunta euskaraz egiterik badugula.
b) Baldin eta Euskal Herriko ordezkari politiko guztiek defendatuko balute euskara denon ondarea dela. Hitzez eta egitez.
c) Baldin eta inoiz PPko alderdikideak euskararen aldeko manifestazio batean ikusiko banitu.
Hori ezik, Ramirez, Savater, Arregi.... Rajoyren deklarazioak, nire nortasunaren kontra daudela eginda pentsatu beharko dut, min egiteko asmoarekin.
A! Eta Senatuan egin daitekeen inbertsiorik onena, ba al dakizu zein den? Senatua bera kentzea!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina