NIRE EGUNKARIAN EGUNERO

Ohitura daukat bezperan gertatu zaidanari buruzko laburpentxoa goizero nire egunkarian idaztea. Eta aitortu behar dut ariketa osasuntsutzat daukadala, jazotakoari buruzko hausnarketarako bidea errazten baitit. Bestalde, nolabaiteko balantze pertsonalak burutzeko ere zaizkit baliagarri eguneroko oharrak, eta –zer esanik ez- urteko “puntu eta beste orrira”koa aurrekoekin biltzen dudanean, pelikula interesgarria agertzen zait, nire bizitzarekin zer egiten ari naizen garbi edukitzeko.

Osasuntsua dela idatzi dut, baina horrek ez du esan nahi alde positiboak bakarrik idazten ditudanik, ezta gutxiagorik ere. Alderantziz, esango nuke, urtetako talaiatik behatuta, nor beraren bizitzan itzal-uneak maizagoak ageri direla argiuneak baino. Baina batzuek eta besteek balio dute ideiak berritzeko, aurrerako urratsak erabakigarriagoak izateko. Hala ere, idatzitakoak sarritan beldurraraz dezakeela azpimarratu behar dut, gehien bat egunkaria ahalik eta asepsiarik zintzoenarekin idazten bada.

Eusko Ikaskuntzarekin lotzen ninduen lan ituna iazko apirilean berritu nuen eta aurre-jubilaziora igaro nintzen. Ez dakit gizon-emakumeen egoera perfektua denik, baina niri behintzat bizitza-espazio interesgarrirako atea ireki zait eta denbora nire nahietara administra dezaket, hein handi batean. Horrela, liburuxka berri bati eite eman diot eta Eusko Ikaskuntzan eman ditudan hamasei urteen balantze bat egin dut. Balantze bat, idatzi dut, balantze atsegin bat, eta ez balantzea. Nork berak ere aukera dezake zertaz idatzi, jakina, eta horixe bera egin dut. Batez ere ibilaldi kronologiko bat marraztu dut, erakundean lanean hasi nintzen egunetik, interesatu zaizkidan zehazkizunekin apainduta.

Bateon batek galdetu dit nola gorde ditzakedan oroimenean hainbeste datu eta data. Eta nire sekretua ez datzala oroimenean erantzun behar izan diot, nire egunkarietan baizik. Hamasei urte, hamasei urtekari, egunez egun. Eta horrela dauzkat gordeta 1976tik. Nonbait galdu nituen 1972-1975 bitartekoak.

Nire paper zaharren artean gordetzen ditut, besteak beste, Arrasateko Mesedeetako mojetan 1955ean idatzitako koaderno bat. Sei urte nituen. Eta bertatik atera dut ondoko orria, zeinean bezperan egindakoaren berri ematen dut. Horregatik dakit, hain zuzen, 1955eko abenduaren 25ean autotxoketan ibili nintzela eta tonbolan zorte handia izan nuela. Horixe da, nire bizitza partikularrari buruz zuzen-zuzenean daukadan aurreneko kronika. Zertarako balio didan horrek? Ez dakit, baina polita da.