BALTIMORETIK OSTERA ERE

Jack Young du izena eta Baltimoreko alkatea da. Sinpatikoa egin zait tipoa, bere garaian Baltimoreko Moore jauna egin zitzaidan bezainbeste. Egia esan behar badut ezingo nuke Baltimore mapan seinalatu. Estatu Batuetan bai, baina hain handia denez gero... galdu egingo nintzateke ahaleginean.

Moore jaunaren historia, eta bere alaba Susanena, Tom Hardin abeslari malditoak eskaini zidan lehen aldiz, 1969an. The lady came from Baltimore zuen titulua abestiak eta biziki atsegin nuen maitasunezko istorio hura, abeslari pobrea eta Moore aberatsararen alabarekin:

I was there to steal her money
Take her rings and run
Then I fell in love with the lady 

Etxeko nire gelan liburu eta apunteekin jotake ari nintzenean Baltimoreko neskaren abentura entzutea lasaigarria zitzaidan azterketen aurreko estresean (egia esan, orduan ez genekien zer zen hori eta larridura esaten genion)

Jack Youngek, berriz, beste istorio bat luzatu digu Baltimoretik, onak eta gaizkileak ere protagonista. Ez digu adierazi horien artetik maitasunaren txinparta piztu ote den. Laburragoa izan da bere mezuan: utz iezaiozue elkarri disparatzeari, ospitaletako gelak beteko ez badira! Horixe eskatu die hiriko pistoladunei, etxean egotera behartu gaituen birusak jotakoek lehentasuna dutelakoan. Niri behintzat Baltimorek, Jack Youngen bidez, ostera arindu dit oraingo entzierroaren larridura (edo, agian, estresa)