Patxi esaten diote azken
hirurogeita bost urteotan baina, berak adierazi ez didan arren, ziur nago Curro
jaio zela, andaluziarra baitugu, Alhama de Granadakoa, eta mukizu nintzela ezagutu
nuen. Berak ez badaki ere, sekulako akuilua izan nuen neure burua euskalduntzeko
bidean.
Uribarri Ganboan gertatu
zen, gizarte inguru erdal hutsean. Goiz batean, nire kanaberarekin urtegiko
bazterrean amuarrantzan nengoela, gizakume gazte bat hurreratu zitzaidan eta
euskaraz egin zidan. Gazteleraz erantzun behar izan nion. Gero etxean nire aitarekin komentatu nuen jazotakoa eta
aitak ihardetsi zidan: zer pentsatuko zenuke andaluziarra dela esango banizu?
Shock bat bezala izan
zen niretzat. Andaluziarra? Eta ni Aramaioko arrasatear erdaldun hutsa! Aitortu
behar dut pertsona harekiko lehen kontaktu hark zeharo irauli zuela
euskararekiko nire jarrera biguna. Granadako gizaseme haren ereduak sustraiak
bota zituen nigan, eta esango nuke egun hartan bertan hartu nuela vasco-tik
euskaldunera igarotzeko erabaki sendoa.
Hirurogei urte geroago,
ustekabean, gizon harekin egin dut topo, ia-ia lehen buruz-buruko urruti
hartako toki berdinean. Ikusi bezain laster ezagutu dut eta anekdota hura
azaltzeko eta eman zidan eredua eskertzeko hurbildu natzaio. Patxi, ez
dakizu zuk ondo zer nolako oparia egin zenidan, gura gabe, egun hartan! esan
diot emozioz beteta.
Argazkia: JMVM
Denok pozten gara Josemari, Currokin trill egin izana.
ErantzunEzabatu