.jpg)
Tolosan egin genuen Juan Garmendia Larrañagaren biografia liburuaren aurkezpenean izan zen, 2005eko ekainaren 22an, hain zuzen. Orduan aitortu nuen publikoki, txantxa klabean baina egia, Beatlesen eta biografiatuaren garaian bizitzea egokitu zitzaidalako zori onekoa nintzela.
Txantxa ahaztuta, bizi behar izan dudan eta
esperientziak merezi izan duen jendearen zerrenda askoz luzeagoa da. Hori bai,
ez da soilik nire kasua, izan ere une jakin batean hasiera izan zuen eta
amaiera ere izango duen planeta honetan agertzeko zoria izan duten guztiei
aplika diezaiekegu egiaztapena: Alfa eta omega unibertsalaren parte gara.
Mamizko laguna dudan batekin komentatzen nuen
lehengoan, gure inguruan badela jendea beraiekin enpatizatzea ariketa zaila
egiten dela. Zalantzarik gabe guri buruz ere gauza bera esango dute. Guztiz
normala! Suposatu nahi dut hori ez dela gertatzen inurritegi batean, inurri
bakoitzak bere DNA kolektibo arruntean markatutako errutina berdin bati
jarraitzen baitio. Pluralak izan balira, oso segurua da inurritegiak eta
bertako biztanleak aspaldi desagertuko zirela.
Eurekin bizitzea merezi duen lagunen
zirkuluari esker gure inurritegi partikularra ezagutzen eta gozatzen dugu;
horregatik esan dezakegu interesgarria dela. Nahiz eta desagertzeko arriskua
duen, gu guztiokin batera.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina