Azaroa, hile bitxia, Domu Santuarekin abiatu San Andresekin bukatu. Gutxi gora behera horixe dio erdal errefrauak. Eta benetan azpimarragarria gertatu da maila orokorrean. Horra hor, gizateriaren etorkizun ziur gabea markatzen duten AEBetako hauteskundeak, zalantzagarriak ez hainbeste datozen urteetan nazioarteko edo munduko politikaren zoruan ekar dezaketenagatik, baizik eta politika egiteko ohiko moduarekiko hausturarako adierazten duenagatik.
Munduko gaur eguneko gizakirik aberatsenak
bere milioiekin lagunduko duen herrialde boteretsuenaren gobernuko figura
izateak agerian utzi du beste behin politika zer den. Horrelako pertsonaiek
iraunarazi nahi dutenaren lehen urratsa baino ez da: mundu txikitxoa euren
martxa-doinuan mugiaraztea. Eta beren burua gero eta aberatsagoa ikustea,
gizadi esklabo eta ergel baten kontura. Orain arte ere horrela bazen,
aurrerantzean mendekotasun harremanak okerrera egingo du.
Azaroan ere aspertzen jarraitu dugu estatu politikarekin, etengabeko elkarren
kontrako agertoki batean gaudela eskuinak gobernuan dagoen bere oposizioa
lurrez, itsasoz eta airez gelditu gabe astintzen segitu du. Bitartean,
exekutiboa indarrik gehienekin sostengatzen duen alderdiaren baitan
ustelkeriaren kasuak biderkatu egin dira.
Eta tokiko mailan herri-kontsulta loteslerako
deia egin digute, eta, behintzat niri, herri hauteskundeetan bozkatzeko nire
ohitura aldatu behar ote dudan azterrarazi dit.
Bada, hori,
San Andresek, politikoki hitz eginez, pentsarazi digun hilabete bitxia itxi du.
Argazkia: Ekain
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina