Batzuetan alderantziz pentsatu ahal izan dudan arren, ez dut uste historiaren garapenak modu zuzenean eragin duenik gizakion ongizatean. Agian, pentsatu beharrean desiratu idatzi beharko nuen, nahiak errealitatearen marrazkia zirriborra baitezake. Ikasi al dugu ezertan historiari erreparatuz? Nire zalantzak ditut, handiak gainera.
Jartzen naiz oraingo zirkunstantzietan eta alde guztietatik iristen zait, aurrerantzean gure baliabide materialak modu desberdin osasuntsuago batez kudeatuko ditugula predikatzen dutenen oihartzun marmaratsua. Aitortu behar dut neronek ere jarri dudala nire aletxoa uste horren eraikinean, oraindik ere gizakiongan esperantza jarrita dudalako, hori ez baita inoiz galtzen. Baina historiak ez badigu ezer erakusten? Erromako inperioaren erortzeak ekarri ahal zuen enperadoreen bekatuen desagerpen behin betikoa? Komunismoaren amaierak ipini ahal zuen argi gizartearen bidean?
Bizi ari garen krisi honen inguruko tentsioek geroko gure prozeduran arrazionaltasunari toki emango diotela pentsatzeak historia ez ezagutzea adierazten duelakoan nago. Badakigu, bestalde, birusak gure gorputzean bizi eta eraldatzen direla, gorputza ahulduz, eta batzuetan baita horren heriotza eraginez. Birusa gorputz batetik bestera igarotzen da, uzten duen babeslekuaren egoera zein den bost axola zaiolarik. Bada, hori, birusa - gu gizakion arteko ikusiezin naturala- gorputzak baino indartsuagoa dela.
Argazkia: JMVM
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina