Hamar bat lagun sartu ginen
leizera. Eskuko linternaren bat eta karburoko kriseiluekin argitzen genuen
espazio malkartsu, zabal eta legendaz beterikoa. Tupust egiten eta
labainkadaren bat baino gehiagorekin zulatu genuen iluntasun irensgarria.
Garrasi batean jaitsi ginen ezkutuaren sabelera. Hamabi-hamalau urte
bitartekoak ginen, burrundara zaleak. Duela berrogeita hamahiru urte jazo zen
abentura hura. 
Iragan ostiral goizean ostera itzuli nintzen
Galarra(ga)ko kobara. Alvaro eta biok bakarrik. Orduan bezainbeste zailtasun,
eragozpen, zola labainkor eta legenda. Baina oraingoan isiltasunak lagundu
zigun harpeko ibilbide osoan. Isilpeko jaitsiera erakargarriak gidatu zituen
gure urratsak eta bekokiko linternena izan genuen orduko bitarteko zaharretatik
bereizten gintuen aurrerapen teknologiko bakarra. Gozada bat izan zen,
leizearen sabaiko zirrikituetatik iragazitako ur tantek osatzen zutelarik
erritmo konpasatuaren kadentzia.
Merezi izan zuen. Batzuek atzera pausu
ilogikotzat har lezaketen arren, konbentzituta nago itzultzeak bizitzari
aurrerako bultzadatxoa ematea adieraz dezakeela. Duela berrogeita hamahiru urte
nire barnean iltzatu ezin izan nuen sentipen bizigarriak gainezkatu ninduen
oraingoan koba zulo ilunean. Eta berrindartuta atera nintzen goiz ederreko argira.
Argazkiak: JMVM
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina