Frantziako mundu politiko eta, oro har,
mundanoa asaldatuta dabil errepublikako presidentearen inguruan sortutako pikor
zornetsua dela-eta. Aurreratu behar dut aspaldi galdu nuela
"liberté, egalité, fraternité" slogan faltsuaren inbentoreenganako
miresmena. Iragan mendeko hirurogeietan, Bidasoako mugaz bestaldera igarotzean
harrapatzen gintuen ustezko askatasunaren uhina hamarkadak dira zeharo
ezereztatu zela nire baitan, gezurraren tamainaz jabetuta.
Baina gatozen oraingo zurrunbilo mediatiko -
funtsean, medioetako produktua da- berri honetara. Bere ipurdi
interesatuarentzako jesarlekua gaueko konplizitatearekin kentzen zitzaiola
ohartu zen emakume mendekatiak liburu batean islatu ditu ohe-kide ohiarenganako
gorroto baita interesatuak ere. Ezer berririk ez, orain arte, adarretako mundu
koloretsuan: "Por el interes te
quiero Andres"
Hollande presidente sozialista
eta Juan Carlos borboi aforatua - monarkikoa bera, itxuraz- maingutasun
berdintsuak tiratzen bide ditu: sexua. Eta biek aintzazko arkutik pasatu dute
hiritarrenganako eta estatuarenganako begirunea. Antzezlan txarreko
protagonistak bailiran, biek airean utzi dituzte beren biluzkeriak, teloia jaso
bezain pronto. Kasu honetan, ni ez nintzateke Hollandez fidatuko. Ezta, jakina, Valérie Trierweiler haren maitaleaz ere.
Istorio berri honetan garbi geratu da berriro,
besteak beste, sexuak ez dituela estatu gobernu sistemen artean diferentziak
antzematen. Berdin dio zein motakoa den. Betiko egia da erakundeek ez dituztela
pertsonak zuzenak ala okerrak egiten. Gu, garen modukoak gara. Eta horrek
eragina du gure inguruan.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina