BILATU

abuztua 11, 2014

DESOMEPILLASFLOJO



Oso ingeles onarekin erantzuten ari zitzaien auskalo nongo bikote atzerritar baten galderei. Gasteizko tren geltokian nengoen eta ilara egiten ari nintzen, informazio puntual bat behar nuen-eta. Leihatilako enplegatuak abegi osoz hartu zuen nire aurrean zegoen bikote gazte hura eta denetariko argibideak ematen ari zitzaizkien. Renfeko informazio iturriekin asebeteta geratuko zirelakoan nago. Ez  zen gutxiagorako,  langile prestu hark erakutsitako arreta zabalari erreparatuz.

Txanda egokitu zitzaidanean, lehiatilaraino hurbildu eta - aitortu behar dut, enplegatuaren hizkuntzetarako trebezia frogatu guran- "txartela urreztatua ateratzeko, zer egin behar dut?" itaundu nion. Eta hantxe amaitu zen Renfe-ko informazio zerbitzuari  "aparteko" bat eman beharko ote nioneko esperantza. Irribarre eta jokaera galaia galdu gabe, "De eso me pillas flojo" lakonikoarekin erantzun zidan langileak, Gaztelako lingua franca erabiltzera behartu ninduela. Hori bai, teorian EAEko  bi hizkuntza ofizialetan idatzitako oharrez josita zegoen leihatilaren ingurua.
 
Beraz, nire aurreko bikote arrotz hark bere herrira eramango zuen ideia (faltsua) zalantzarik gabe, euskaldunok bertako bi hizkuntzaz gain ingelesa ere aise erabiltzen dugunekoa izango zen. Ilaran zegoen euskaldun naizen hau, ordea, gutxietsia sentitu zen, espainiar tren erakundeak ez baitzidan nire hizkuntzan atenditua izateko aukera eskaini. Leihatila okerra? Ez: konpainia gezurtia. Berriz diot: irribarre eta jokamolde onak galdu gabe.

iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina