1997ko azaroaren 27a zen. Orduko Kultura ministroa gonbidatu genuen Eusko Ikaskuntzaren Kongresuan parte hartzera, lehen aldiz bideokonferentzia bidez konektatuta, hainbat hiritan aldi berean egiten ari zena. Konexio horietako bat Madril-Gasteiz izan zen. Esperanza Aguirrek presiditu zuen mahaia Ministerioko areto batean, eta pantailaz bestaldean Félix Ormazabal Arabako diputatu nagusia zegoen, Kongresuaren Gasteizko egoitzan.
Ordurako, Esperanza Aguirre ezaguna zen
jendaurreko agerraldietan zentzurik gabeko gauzak esateagatik, eta guk,
antolatzaileok, apustu moduko bat ezarri genuen gure artean ministroaren
hitzaldian lehenengo inkoherentzia nork antzemango.
Ez genuen denbora asko itxaron behar izan,
hasierako agurrean, Agirre andrea Félix Ormazabali zuzendu baitzitzaion Ávilako
diputatu nagusi gisa. Eta ez zuen hutsegitea nabaritu —behintzat, ez zuen
barkamenik eskatu—, nahiz eta garbi zegoen “estudios vascos”en ekitaldi batean
zegoela.
Gogoratu nuen anekdota Espainiako erregeak
lehengoan Gasteizen berriro ere Ávila aipatu zuela jakin nuenean, Arabako beste
diputatu nagusi bati, Ramiro Gonzalezi, zuzendu zitzaionean. Eta dakidanez,
borboia ez zen bere akatsaz konturatu ezta hutsa zuzendu ere, behintzat
publikoki.
Espainiako kultura ministroa eta erregea. Zein
pertsonaiak!
Argazkia: JMVM
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina