GIZA IRRAZIONALTASUNA

Euskaldun guztiok ez ginen ETA  eta islamiarrak ez dira berez izua sorrarazteko estigmarekin jaiotzen. Pellokeriaren hurrena litekeen hori gogoratu beharrekoa zaigu, batez ere Pariseko sarraskiaren oihartzuna oraindik amatatu ez denean. Ondorengo lerroek ezer berri gutxi ekar diezaiokete mundua bizi ari den gatazka odoltsuaren gaineko auziari. Mantra gisako pentsamenduak, ordea, argi eman liezaioke korapilo ilunari.

Askok munduko gerra berritzat hartu duten konfrontazio honek ez du epe laburreko irtenbiderik, aurreko gerratan ez bezala oraingoan ezina baita ejerzitoak nortzuek osatzen dituzten eta batailak non emango diren zehaztea. Ezezagutza horrek eszenategi bakarrera eramaten gaitu, bai ala bai: alde guztien konbentzimenduaz iritsi behar da han eta hemengo triskantzak uztera hondamendia erabatekoa izango ez badugu. Ez da alde bakarreko irtenbiderik. 

Konbentzimendura elkarrizketa eta ekimen eraikitzailearekin bakarrik helduko gara. Armek markatzen duten justiziarekin ez da inoiz bakezko agertokirik prestatuko eta orain arteko gizarte desoreka akabatzaileak berean segituko du, bakar-bakarrik giza irrazionalitateak ongarri dezakeen amaiera apokaliptikoa ahalbidetuz. 

Erlazionatutako artikulua (1991-03-12):

http://txemax2.blogspot.com.es/2012/03/djihad.html