Printzipioz, balantze batek orekatu egin behar du. Elementu osagarria galera edo irabazia izango da, eta bere onerpenerako ezin izango da inoiz balantze desorekaturik aurkeztu. Hala izan da behintzat milurtekotan, nazioarteko kontabilitate estandarrei eta logika hutsari jarraituz.
Gaur egungo uneetatik abiatuta, panorama
globalaren ezezagunez betetako eszenatoki batekin, dudarik gabe ordena berri
bat bultzatuko duten iragarpen sozial ilunekin, giza balioak itxuraz
aldatzeraino iritsiz jatorrizko esannahia bera ahaztuerazita, iraulia dator,
aldaketa sakona. Balantze tradizionalak ere zentzua aldatuko duela iruditzen
zait. Eta batzuek txalotzen eta besteek gaitzesten duten tresna subjektiboa
bihur liteke, une eta egoera bakoitzean egokitzen zaien moduan. Balantzea
neutrala izateari utziko dio.
Halako ikuspuntu kontrajarriak gizarte-ehuneko
eremu guztietan, non zuria erraz etiketa daitekeen beltz, eta zarata isiltasun
harmoniatsuaren gainetik gailentzen den, balantzeak herren aurkez litezke,
desoreka gure buruan bakarrik dagoela argudiatuta eta eroetxeko gai garela
gehituz.
Kasu horretara ailegatuta, nahiago dut,
indar-txalekoan preso egotea, gizateria ergeltzea helburu dutenen aurrean burua
makurtzea baino.
Argazkia: Ekain