Hausnarketa une bat heltzen da bizitzan, ordura arteko nor beraren bidea zuzena izan den ala ez galdetzeko. Hori hamabost, hogeita hamar edo hirurogeita hamar urterekin gerta daiteke. Batzuek diotenez, etengabe egin beharko litzateke autoazterketa, horrela, zuzendu beharreko zerbait izanez gero, ez bailitzateke ahalegina hain nekosoa jazoko.
Badirudi gazteak ez direla horren gisako
itaunak egiteko zaleak. Eta arrazoia agerikoa da: eskarmentu eta ezagutza
gutxikoak dira artean, ez dute aukera desberdinak alderatzeko abagunerik, eta
azken helburua urrin geratzen zaie. Noski, badira salbuespenak eta egindakoa
zuzentzeko beharra agerikoa duten kasuak. Arrazoiren batengatik, okerregi
garatzen ari den zuhaitz txiki baten antzekoa da. Bere hazkuntza zuzendu behar
du -edo behar diote zuzendu- egunen
batean itzala eta aterpea eskainiko baditu.
Antzeko zerbait gertatzen da adinekoekin. Bidaia asegarria izan den ala ezeko
galderak ondoeza, atsekabea eta etsipena sor ditzake. Horregatik, askok
saihestu egiten dute galdetzea. Zuhaitz zahar, abandonatu, korapilatsu eta
bihurrituaren antzekoa da, jada irtenbiderik ez duena.
Nolanahi ere, uste dut ona dela gazteak
autoerregulazioan heztea, agian guri aspaldi kontzientzia azterketaren gisa
proposatzen zitzaigun bezala. Saiakera-akatsaren teknikaren antzeko zerbait,
gizon edo emakume gisako jokabideari aplikatuta.
Argazkia: Ekain
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina