JAIAK BIZI IZAN

Igandeko egunkariarekin irakurleei eskuetaratzen zaien asteroko “plazebo” horietako batean, Espainiako hiririk ederrenen sailkapen bat irakurri nuen lehengoan. Sailkapen ulertezina eta zentzugabea, ene ustez, jaio garen lekua baita bakoitzarentzat lekurik ederrena.

Horregatik, alferrikakoa litzateke gure herri eta hirietako jai desberdinak alderatzen saiatzea. Ez dago jaien kalitatea edota intentsitatea neurtzeko gailurik, norbanako bakoitza egoera subjektiboek bultzatzen baitute festara, eta horrek itxaropen onenak zapuztu ditzake beharrezko inplikazio emozionalik ezean. Iruñera iritsi nintzen behin San Fermin jaietarako keinuan eta ordubetera alde egin nuen, girora egokitu ezinik.

Gaur Gasteizek bere kaleak eta plazak irekitzen dizkie jaiei, eta horien barruan daude festaren berezko osagaiak. Hala ere, pertsona bakoitzaren umorea eta jarrera proaktiboa behar dira uneaz gozatzeko. Hori gabe ahaleginaren emaitza hutsaren hurrena litzateke. Gasteizera buelta bat eman beharko dugu, nire lagun askok txikitatik jaiak ikusteko duten modua aitortuz. Haiekin elkar eragiteko asmoa dut.

Argazkia: Jesus Prieto Mendaza

% 90

Idazkitxo hau irakurtzen ari direnen artean ez da inor egongo Ertzaintzaren azken azterketen emaitzen berri ez duenik. Baina ziur aski oso gutxik, baldin badago norbait, jakingo dute hautagaiei ipinitako programa teorikoaren nondik norakoa, edota egindako proba psikoteknikoen maila.

Dena den, diodan, aurkeztutakoen % 90ek ez zutela proba gainditu baieztatzea, eta datua zuzenean hezkuntza porrotarekin lotzea ez dela zuzena, teorian Arkautera sartzeko beharrezkoak ziren estandarrak oso altuak izan zitezkeelako, eta gerta zitekeen benetan talentudun pertsona gutxi batzuek baino ez gainditzea baldintza horiek. Egundoko ertzain belaunaldi jantzia litzateke, eta, oro har, pregonatu den moduan, historian hoberen prestatutako gazteria izango genuke oraindik ere.

Baina gerta liteke, eta nire beldurrak norabide horretatik doaz, EAEn bizi den gazteriaren zati handi bat, gutariko askoren baitan marraztu dugun eta oraindik helburu amestua den balizko herri egituratuarekiko ezaxolati izatea, herritarrei exijitu behar zaigun gutxienekoari ere bizkar emanda bizi dela. Eta ertzain izateko balio ez duten bezala, beste arloetan ere porrota izango litzateke nagusi.

Eta ez dut ezer arriskatuko hondamendiaren tasari dagokionez balorazioa egiten, herrialde normal batek bere herritarrei eskatu behar dien hizkuntza-profila kontuan edukiko balitz azterketetan. Baina puntu honetaraino iritsita, nahiago dut isilik egotea, ez baititut inoren oporrak mikaztu nahi.

Argazkia: zuzeu.eus