SOLDADUTZARI EZ!

Adi gazteok: laster debaldeko oporraldiak izan ditzakezue. Zaudete argi, postariak eskutitz bat ekar baitiezazueke Madriletik -horren estiloko gutunak beti Madriletik datoz- doaneko egonalditxo baterako gonbitea eginez. Debalde eta doan idatzi dut baina ez da zuzena: inortxok ez du erregaliarik egiten aberriaren batasun sakrosantarekin eta hain eskaintza erakargarriaren gastuak hiritar guztion artean banatuko dizkigute, buruko horrenbeste. 

Europatik datozkigun haize umelen arabera, beharrezko soldadutzarako sukarrak jota bide daude kontinenteko politikoak eta iragarpenetara joz gero ez dirudi luze berandutuko denik birusak Moncloa kutsatu arte. Eta turutaren soinua zezen larruko lau (edo bost) muturretaraino hedatuko zaigu, gure gazteen bahiketa behartua ofizialtzeko. Horrela denok jakingo dugu ( zaharrok aspaldi igaro ginen trantze horretatik eta gure haragietan ikasi genuen ikasi beharrekoa) ejertzitoa dela bakearen bermatzailea, arma industria armamentistikoa dugula nazioaren ezinbesteko sostengu ekonomikoa, geurea bakarra, handia eta askea dela, eta patriotismo higuingarriaren gaineko teoria arbuiagarriak. 

Si vis pacem para bellum?... Inondik ere ez!